“Piękno na to jest, by zachwycało do pracy - praca, by się zmartwychwstało.” Cyprian Kamil Norwid
Dzień Niezapominajki
W dosłownym tłumaczeniu niezapominajka, to z języka greckiego „mysie uszko” (mys-mysz i us-uszko). W Polsce często nazywana jest niezabudką. To kwiat, który najczęściej kojarzymy z dzieciństwem, sielskimi widokami i bieganiem po łące. Należy do roślin ogórecznikowatych, łatwych w uprawie, nie wymagających czasochłonnej pielęgnacji. Dlatego spotkać go można na wielu kontynentach. Najczęściej spotykamy niezapominajki w kolorze niebieskim z żółtymi środkami, ale są również białe czy różowe, choć rzadziej występujące. Część z nas może również pamiętać wiersz Marii Konopnickiej pt. „Niezapominajki”, rozpoczynający się słowami „Niezapominajki, to są kwiatki z bajki!”.
Od 2002 roku, zawsze 15 maja, obchodzimy święto, które swoją nazwę zawdzięcza właśnie tym kwiatom. Obchody Dnia Niezapominajki zapoczątkował redaktor Programu I Polskiego Radia Andrzej Zalewski, pomysłodawca i autor audycji Ekoradio.
Dzień Niezapominajki obchodzimy od kilkunastu lat 15 maja. W tym dniu promujemy szczególnie walory polskiej przyrody i różnorodność biologiczną, przypominamy o potrzebie jej ochrony. Dodatkowo „nie-zapominajka” ma na celu zachowanie od zapomnienia ważnych chwil w życiu, osób, miejsc i sytuacji, lokalnych tradycji.
Święto to zachęca nas do pamiętania o bliskich, życzliwości i otwarcia na drugiego człowieka, dostrzeżenia go na własnym osiedlu, dzielnicy czy mieście, przypomina o istocie dbania o nasze otoczenie.
W naszej szkole również pamiętamy o tym wyjątkowym dniu. Parapety okienne zostały udekorowane kolorowymi donicami z niezapominajkami.
Bohaterka dnia – co lubi?
Po pierwsze, nie zawsze jest niebieska. Doskonale znana jest również jej biała odmiana, a zdarza się i różowa. I rzeczywiście, lubi „rosnąć nad potoczkiem”, jak w popularnym wierszyku – ta bylina w swej odmianie błotnej potrzebuje wilgoci i najlepiej rozrasta się nad zbiornikami wodnymi. Odmiana leśna niezapominajki lubi zaś stanowiska wilgotne i półcieniste. Lubiana i kojarzona sentymentalnie roślina jest łatwa w uprawie, nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. Spotkać możemy ją więc na wielu kontynentach. By cieszyć się niezapominajką w jej dniu, powinniśmy siać ją już w marcu. Pamiętajmy też, by chronić ją przed mszycami.
W czym może nam pomóc niezapominajka?
Oprócz walorów dekoracyjnych (niezapominajki cieszą oko zarówno na rabatkach, w donicach, jak i w wazonach, gdzie dzielnie stoją aż do tygodnia!), ziele to sprawdzi się jako podstawa do sporządzenia nalewki pomocnej w uporczywym kaszlu, zapaleniu oskrzeli, gruźlicy, zapaleniu krtani i gardła, oraz przy krwotokach z nosa. Poleca się również kąpiel w niezapominajce dla zdrowego snu – odgoni koszmary i zapobiegnie bezsenności. Jeżeli zaś ktoś śpi za krótko, to właśnie niezapominajki może użyć w roli okładu na zmęczone oczy – nada im blask i poprawi urodę.
Dlaczego niezapominajka?
Można by zadawać sobie pytanie, skąd wybór akurat niezapominajki na bohaterkę tak szczególnie kojarzonego dnia. W maju przecież nie brak kwitnącej konkurencji! A jednak to skromna, niewymagająca niezapominajka budzi w nas wyjątkowe skojarzenia. Przypisuje się jej symbolizowanie miłości, wierności i dobrych życzeń. Uważa się, że niezapominajka dodaje energii, ma działanie oczyszczające, ochronne i wspomagające, ułatwia komunikację, poprawia pamięć, wzmacnia orientację w trudnych sytuacjach. Uwalnia także od dręczącego niepokoju, usuwa bolesne wspomnienia, wzmacnia pozytywne uczucia, pomaga odnaleźć sens miłości, łagodzi konflikty. Zgodnie zaś z ideą twórcy święta, ma ono promować szczególnie walory polskiej przyrody różnorodność biologiczną, którą należy chronić. Celem jest też zachowanie od zapomnienia ważnych chwil w życiu, osób, miejsc i sytuacji oraz lokalnych tradycji. Ważna jest pamięć o bliskich, życzliwość i otwarcie na drugiego człowieka, dostrzeżenie go na własnym osiedlu, w dzielnicy czy mieście – podsumowując: święto bez wielkiego zadęcia i fanfar, ciche, ale budzące najcieplejsze skojarzenia. Jak niezapominajki właśnie!
Justyna Bylak i Katarzyna Kostrzewa
