“Piękno na to jest, by zachwycało do pracy - praca, by się zmartwychwstało.” Cyprian Kamil Norwid
Święto Szkoły „Dzień Norwidowca”
25 września 2009
Obchody Święta Szkoły „Dnia Norwidowca” rozpoczęła Msza Święta odprawiona w Auli Szkoły przez ks. Stanisława Kucia, proboszcza parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Radzyminie. Służbę liturgiczną sprawowali uczniowie naszej szkoły. Oprawę muzyczną przygotował zespół „Anima Mea”. Na początku części oficjalnej zabrzmiał hymn polski. Pani Urszula Zimińska, Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego im. Cypriana Kamila Norwida w Radzyminie powitała gości: panią Magdalenę Soszyńską – Kalinowską, Naczelnika Wydziału Edukacji i Kultury Starostwa Wołomińskiego; panią Urszulę Biskup, Wizytatora Kuratorium Oświaty; panią Elżbietę Jeleń, Dyrektora Szkoły Podstawowej nr 1; panią Małgorzatę Osiecką – Chmielewską, Dyrektora Zespołu Szkół nr 2; panią Bożennę Bońską, Dyrektora Zespołu Szkół Terenów Zieleni; pana Władysława Kolatorskiego, profesora, historyka, nauczyciela , naukowca, który na uroczystość Święta Szkoły przygotował wykład; byłych dyrektorów: panią Jolantę Nowakowską, pana Tomasza Nowakowskiego; byłych pracowników Szkoły: panią Zofię Borowską, pana Jana Piórkowskiego, pana Romana Janusza; pana Leonarda Suchana, Absolwenta Rocznik 1946; panią Izabelę Łupińską, Absolwentkę Rocznik 2007, autorkę „Piety”, która została wystawiona w auli oraz prac zaprezentowanych w holu; panią Elżbietę Mejssner, Przewodniczącą Rady Rodziców; grono pedagogiczne naszej placówki oraz młodzież naszej szkoły, a w wyjątkowy sposób uczniów klas pierwszych. W tym dniu odbyło się ślubowanie klas pierwszych. Najlepszym uczniom: Beacie Wilgos z klasy IA, Marcinowi Smolińskiemu z klasy IB, Jarosławowi Kurek z klasy IC, Rafałowi Głąbowskiemu z klasy ID, Aleksandrze Turek z klasy IE, Tomaszowi Baranowskiemu z klasy IIA, Danielowi Rak z klasy IIC, Agnieszce Wojcieszkiewicz z klasy IID, Izabeli Nowak z klasy IIE, Milenie Kulińskiej z klasy IIIA, Krzysztofowi Kostrzewa z klasy IIIB, Annie Zborowskiej i Sylwii Urbanowskiej z klasy IIIC, Agnieszce Łokietek z klasy IIID, zostały wręczone przez panią Dyrektor Urszulę Zimińska i panią Naczelnik Magdalenę Soszyńską - Kalinowską Indeksy Licealisty. Pani Dyrektor pierwszoklasistom, którzy wkraczali w nowy etap życia życzyła, by odkrywanie nieznanego było źródłem satysfakcji. Podczas uroczystości pan Władysław Kolatorski wygłosił wykład „II wojna światowa i dzieje regionu w tym okresie”. „O wyborze tematu zadecydowały dwa czynniki – mówił pan Kolatorski – historia naszej małej ojczyzny i 70 rocznica wybuchu II wojny światowej. Uroczystości w okolicach 15 sierpnia 1939 roku nabrały szczególnego znaczenia i przeobraziły się w wielką manifestację. (…) Wojna szybko przyszła do Radzymina. Już 3 września 1939 roku spadły bomby. Na drogach było wiele ludności zmierzającej w kierunku Lwowa i Lublina. 19 września od Mokrego i Rudy wkroczyły oddziały niemieckie. Rozpoczęło się pięć lat okupacji. Miasto znalazło się w dystrykcie warszawskim (część Generalnego Gubernatorstwa). (…) W gmachu, w którym się znajdujemy – wyjaśniał pan Kolatorski – umieszczono siedzibę gestapo. Grozę budziło więzienie umieszczone w piwnicach tego budynku. (…) Na tym terenie tworzone były struktury Polskiego Państwa Podziemnego. (…) Od lipca 1944 roku przez miasto wycofywały się rozbite na froncie wschodnim oddziały niemieckie. Doszło tu do największej bitwy pancernej. (…) Wojna to wiele cierpień społeczności radzymińskiej.” „Rok temu był z nami wielki przyjaciel Szkoły.” – tak pani Urszula Zimińska rozpoczęła wspomnienie o panu Eligiuszu Szymanisie. Pani Dyrektor odczytała wspomnienie, które przesłał pan Wiktor Dominowski. Pana Eligiusza Szymanisa wspominała także pani Jolanta Nowakowska. Pani Małgorzata Gumkowska – Murray w imieniu pana Kazimierza Gumkowskiego przekazała zdjęcie wykonane przed Szkołą, kiedy pan Szymanis był Szczepowym Szczepu Nr 6 przy Studium Nauczycielskim. Zdjęcie zostało umieszczone w Sali Tradycji. Pani Urszula Zimińska na zakończenie mówiła: „Żyjemy w świecie, gdzie brakuje autorytetów. Pan Szymanis był dla nas autorytetem.”
dr Urszula Zimińska„Studia i Materiały do Dziejów Powiatu Wołomińskiego” - Eligiusz Szymanis (1955 – 2009)
Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o tragicznym wypadku i śmierci doktora Eligiusza Szymanisa. Wydarzenie to wstrząsnęło całą społecznością powiatu wołomińskiego. Odszedł człowiek wielkiego serca, ceniony badacz i popularyzator literatury polskiego romantyzmu, patriota, przyjaciel, nauczyciel z powołania, uwielbiany przez młodzież szkolną i akademicką. Eligiusz Szymanis urodził się 11 VI 1955 r. w Radzyminie, z którym był związany przez całe życie. W okresie dzieciństwa i wczesnej młodości Eligiusz mieszkał wraz z rodzicami – Heleną i Leonardem – w oficynie dworskiej, położonej malowniczo nad stawem parkowym. W swoim rodzinnym mieście ukończył w 1974 roku Liceum Ogólnokształcące, a następnie podjął studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego (1974 – 1978), z którym związał całe swoje życie. Działalność naukowa była dla dr. Szymanisa ogromną pasją. W 1978 r. obronił z wyróżnieniem pracę magisterską pt.: „Kategoria uczucia w światopoglądzie poetyckim Adama Mickiewicza”, napisaną pod kierunkiem dr hab. Marii Grabowskiej. Następnie rozpoczął czteroletnie studia doktoranckie na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego jako asystent, a następnie adiunkt (1986). W 1985 r. uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych. W rozprawie doktorskiej zatytułowanej „Romantyczna legenda Adama Mickiewicza”, pisanej pod naukowym kierunkiem prof. Stanisława Makowskiego, widać ogromną fascynację Eligiusza Szymanisa literaturą romantyczną. Również w 1985 r. ożenił się z Anną Klimkowską. W 1986 r. przyszła na świat ich ukochana córka Emilia. W 1987 r. dr Eligiusz Szymanis wyjechał wraz z rodziną do Frankfurtu nad Menem, gdzie prowadził na Uniwersytecie im. J. W. Goethego lektorat języka polskiego oraz konwersatoria i seminaria poświęcone literaturze polskiej. Po powrocie do kraju (1992) intensywnie i z wielkim zaangażowaniem pracował na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1993 – 2005 był zastępcą dyrektora Instytutu Literatury Polskiej. Ponadto wykładał w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku (1995 – 2009) i w Szkole Wyższej Przymierza Rodzin w Warszawie (2002 – 2009). Dr Eligiusz Szymanis prowadził bardzo aktywne życie naukowe. Ściśle związany z Towarzystwem Literackim im. A. Mickiewicza, popularyzował wiedzę o literaturze polskiego romantyzmu w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej, Związku Literatów Polskich, w licznych audycjach radiowych i telewizyjnych oraz w ośrodkach kształcenia nauczycieli. Współpracował z „Przeglądem Humanistycznym”, „Rocznikiem Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”, redagował periodyk popularnonaukowy „Ojczyzna Polszczyzna” (1997). Był członkiem Rady Redakcyjnej „Zeszytów Naukowych Szkoły Wyższej Przymierza Rodzin” oraz „Studiów i Materiałów do Dziejów Powiatu Wołomińskiego”. Dr E. Szymanis był nauczycielem z powołania, charyzmatycznym wykładowcą, mającym niezwykły dar przekazywania swojej wiedzy i pasji innym. Był erudytą swobodnie poruszającym się w wielu aspektach współczesnej humanistyki. O utworach romantycznych opowiadał z ogromnym zaangażowaniem, sale wykładowe były zawsze wypełnione. Młodzi ludzie garnęli do Eligiusza, gdyż traktował ich jak równorzędnych partnerów w dyskusji. Na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego wypromował około stu pięćdziesięciu magistrów i kilkudziesięciu licencjatów. Dzięki dużemu wsparciu dr. Szymanisa studenci często podejmowali studia doktoranckie, a także dalszą pracę naukową. Przede wszystkim Eligiusz był człowiekiem o wielkim sercu, życzliwie uśmiechniętym i zawsze gotowym nieść pomoc każdemu, kto o to poprosi. Sprawował opiekę naukową nad Warszawskim Kołem Polonistów, Teatrami Studenckimi przy Wydziale Polonistyki, grupami młodych poetów. Był przyjacielem nauczycieli i młodzieży Liceum Ogólnokształcącego im. C. K. Norwida w Radzyminie. Jego wykłady z zakresu twórczości C. K. Norwida wygłaszane podczas uroczystości szkolnych przeszły do legendy Liceum i środowiska lokalnego. Wspólnie z żoną Anną Szymanis zajmował się działalnością charytatywną Liceum na rzecz pomocy potrzebującym dzieciom z terenu powiatu wołomińskiego. Odszedł nasz przyjaciel, człowiek ceniony i lubiany przez całą społeczność lokalną. Zabrakło nam człowieka pełnego optymizmu, na którym zawsze można było polegać. Wiktor Aleksy Dominowski (dyrektor Studium Nauczycielskiego w Radzyminie) słusznie zauważył: „Co w Tobie było takiego, że za tobą chciało się biec! Do zobaczenia – drogi Elku – przyjacielu ludzi.”
v
