“Piękno na to jest, by zachwycało do pracy - praca, by się zmartwychwstało.” Cyprian Kamil Norwid
„Tysiąc Franków Norwida”
30 października 2009
„Norwid to jeden z największych poetów chrześcijańskiej Europy”
Jan Paweł II„Tysiąc franków Norwida” to dramat, w którym występują Cyprian Kamil Norwid, Tomasz August Olizarowski oraz Maria Sadowska. Autorzy sztuki starali się uzyskać przynajmniej częściową odpowiedź na pytania: jaka była sytuacja Norwida w ostatnim dziesięcioleciu jego życia; czy potrafił się odnaleźć, pomimo przeżywanej biedy w paryskich salonach II połowy XIX wieku; jak je oceniał; co myślał o Polakach, jako narodzie i jako społeczeństwie; jak rozumiał wolność, pracę, godność, artyzm; jak oceniał polską inteligencję; dlaczego ubolewał nad jej poniżeniem; w jaki sposób sprzeciwiał się małpowaniu obcych wzorów; jaką wagę przywiązywał do tradycji; jak oceniał Europę swoich czasów; w jaki sposób chciał udoskonalić swoją ojczyznę; jak oceniał polską, narodową prasę; czym była dla niego tworzona przez nią opinia; dlaczego tak wielką wagę przywiązywał do sprawy polskiej, obecnej w opinii europejskiej; dlaczego bronił prawdy; dlaczego tak odważnie występował przeciwko „upijaniu się brakiem odwagi cywilnej” oraz co miał na myśli cytując francuskiego poetę Reboula: „Każdy naród, który wyraża swe oburzenie zasługuje na prawo do nadziei. Biada jednak temu, który gnije w milczeniu.” „Tysiąc franków Norwida” to dramat, z którego wyłonił się wizerunek poety – wielkiego wieszcz narodowego, kochanka romantycznego, „męczennika prawdy”, który pragnie budzi sumienie i wyrwać społeczeństwo polskie z romantycznej drzemki.
